21 dec LEVEN BINNEN DE EEUWIGE TAO

We hebben allemaal denk ik weleens op een onbewolkte nacht omhoog gekeken om de sterrenhemel te aanschouwen en al die miljoenen kleine fonkelende lichtpuntjes te bewonderen met hier en daar een helderder planeet en de maan als grote lantaarn. Met name wanneer je in een landschap bent waar er verder geen kunstmatig licht is, dan is het effect van al die oplichtende hemellichamen tegen die donkere ruimte die we heelal noemen het grootst. Zonder die duisternis zou al dat moois aan onze ogen onttrokken blijven. Want zodra we onszelf in het licht zetten of op het moment dat de zon opkomt, verliest de hemel haar donkerheid en nemen we deze lichtpunten niet meer waar. Ze zijn er nog wel, maar vallen weg tegen het licht waarmee we ons omringen.

Van nature beseffen we dat er in licht veel schoonheid te ontwaren is. Het grootste gedeelte van ons wakend leven bewegen en functioneren we in het licht en stelt het ons in staat om elkaar en onze omgeving te zien. Zonder licht zou er ook geen leven mogelijk zijn en zouden wij en het prachtige natuur- en dierenrijk om ons heen niet bestaan. Echter waar we ons misschien minder van nature bewust van zijn is dat dit leven er zonder duisternis ook niet zou zijn. Immers al het nieuwe leven begint in duisternis. De conceptie van mens en dier begint in het donker van de baarmoeder en de zaden van waaruit planten en bomen ontstaan ontkiemen ook in de duisternis van moederaarde. Deze donkerheid biedt de rust en koestering die nodig is om kwetsbaar nieuw leven krachtig en sterk te maken voor de weg die het af moet leggen richting het licht.

Wanneer we ons bewust zijn dat zowel licht als donker evenveel waarde hebben als het op nieuw leven aankomt, dan wordt het wellicht eenvoudiger om ook te beseffen dat donkere tijden in ons leven gelijke waarde hebben als levensperioden waarin we vooral licht ervaren. In zogenaamde donkere tijden ben je volledig aangewezen op je eigen essentie, zoals nieuw leven in de baarmoeder en diep in de aarde dat ook is. Het leven nodigt je op dat moment uit om stil en ingetogen te zijn en je focus naar binnen te richten, zodat je kunt voelen en groeien. Het is een periode in je leven waarin vooral de yin-krachten van transformatie en harmonie merkbaar zijn op de weg naar buiten of naar boven, weer richting het licht.

In het boek der wijsheid van de Daoïsten – de Dao de Jing (of Tao te Ching) – staat dat wat ik hierboven graag wil overbrengen heel mooi als volgt beschreven in het tweede vers (vertaling van Wayne Dyer in zijn boek ‘De weg naar verandering’):
Iedereen onder de hemel kan schoonheid alleen als schoonheid zien
omdat er lelijkheid is.
Iedereen kan goed alleen als goed kennen
omdat er kwaad is.

Zijn en niet-zijn brengen elkaar voort.
Het moeilijke wordt geboren in het gemakkelijke.
Lang wordt gedefinieerd door kort, het hoge door het lage.
Voor en na gaan samen.
[ … ]

Wayne Dyer zegt in zijn interpretatie over dit vers het volgende:
De volmaaktheid van de Tao staat schijnbaar dualiteit toe in het besef van de eenheid die realiteit is. Leven en dood zijn identiek. Deugd en zonde zijn oordelen die elkaar nodig hebben om als begrippen te bestaan. Dit zijn de paradoxen van een leven in eenheid; dit is leven binnen de eeuwige Tao.

In haar boek ‘Het Paradijs van Lao Tse’ zegt Dyenne Borst hierover ook heel mooi het volgende:
Het één bepaalt het ander. Sterker nog: zonder het één heeft het ander geen enkele waarde.
Voeg je het prachtige en het onaangename samen, dan ontstaat er evenwicht. Dit moois kun je alleen zien als je durft te kijken vanuit een neutrale positie. Zonder je gedachtes te laten bepalen wat goed of slecht is. Ik denk wel eén van de moeilijkste opgaves vandaag de dag.

In deze tijd (het oude jaar komt ten einde) van reflectie en bewust voelen wat je de ruimte wil geven om jouw los te laten en wat je uit wil nodigen om met je mee te reizen als je het nieuwe jaar in stapt, kan het mooi zijn om te beseffen dat ook dat wat je ‘zware’ of ‘donkere’ tijden noemt van onschatbare waarde zijn voor jouw groei en bewustzijn. Je zou ervoor kunnen kiezen om de gedachte van zwaarte of donkerte achter je te laten en de situatie waarin je dit ervaart – als dat nog steeds speelt – met een nieuw bewustzijn van heelheid en eenheid mee te nemen het nieuwe jaar in, bewust dat de bron van waaruit deze tijden voortvloeien ook andere tijden als vanzelf met zich meebrengt. Eén van de moeilijkste opgaven voor ons als mens – zoals Dyenne dat ook zo heel mooi aangeeft, wat Wayne Dyer de paradoxen van leven in éénheid noemt en waar ik mij ook enorm bewust van ben – maar waar volgens mij wel het goud ligt.

Ik wens je een nieuw jaar gevuld met het gevoel en bewustzijn dat alles wat je ervaart vanuit de bron van éénheid naar je toe stroomt.