Naast mijn bed op mijn nachtkastje ligt een foto van mezelf als meisje van ongeveer vier jaar oud. Het is een foto waar ik - decennia nadat het gemaakt is - op stuitte in de fotoalbums die mijn vader nog altijd vol liefde voor zijn gezin bewaart. Het meisje dat ik was en waarvan ik me steeds meer besef dat ik het nog steeds ben, kijkt me vanaf die foto met stralende ogen aan. Ik heb de foto gescand en opnieuw afgedrukt en heb het eerst nog een tijdje opgevouwen ergens bewaard, totdat ik besloot het naast mijn bed te...

Loading new posts...
No more posts