13 sep Kinderlijke Geest

Naast mijn bed op mijn nachtkastje ligt een foto van mezelf als meisje van ongeveer vier jaar oud. Het is een foto waar ik – decennia nadat het gemaakt is – op stuitte in de fotoalbums die mijn vader nog altijd vol liefde voor zijn gezin bewaart. Het meisje dat ik was en waarvan ik me steeds meer besef dat ik het nog steeds ben, kijkt me vanaf die foto met stralende ogen aan. Ik heb de foto gescand en opnieuw afgedrukt en heb het eerst nog een tijdje opgevouwen ergens bewaard, totdat ik besloot het naast mijn bed te leggen. Zo kan ik – telkens wanneer ik mezelf weer wil terugvinden – ernaar kijken.

Achterop heb ik onderstaande woorden geschreven die een keer bij mij opkwamen. Ze zijn een baken voor als ik uit mijn centrum raak en ik voel dat angst me toch weer parten speelt.

Laat me vertrouwen
Laat me mijn hart vullen
met liefde, licht en leven

Ik laat mijn angsten varen
en richt mij naar het licht
naar de bron van waaruit
ik mag stromen

Ik volg de weg die me wordt gewezen
en niets wat mij daarbij in de weg staat
Bevrijd van angst, volledig vrij,
volkomen en alleen ‘Zijn’

In de loop van de tijd heb ik meer woorden op de achterkant van mijn foto geschreven die me helpen bewuster te leven. Heel recentelijk nog schreef ik ‘Ik hoef niet meer voorbeeldig te zijn’. Ik wordt namelijk nog weleens wakker met de angst dat ik gedurende de dag die voorligt niet zal kunnen voldoen. ‘Voldoen aan wat?’, vraag ik mezelf dan af, ook al weet ik het antwoord al. Want het zijn de eisen aan mezelf.

Voortgevloeid uit een diep verlangen om gezien en gehoord te worden, heb ik mezelf door de jaren heen heel wat gedragsregeltjes opgelegd. Door dat ene zinnetje ‘Ik hoef niet meer voorbeeldig te zijn’ sta ik mezelf nu toe om de beperkingen die ik mezelf heb opgelegd los te laten. Eén voor één en stap voor stap, want het heeft tijd nodig om dat wat je zorgvuldig hebt opgebouwd, maar waarvan je voelt dat je het niet meer nodig hebt, weer af te breken. Steeds meer de Geest van dat pure kind uitstralen dat nog zo heel dichtbij de bron staat, is de reis waaraan ik begonnen ben.

Laatst trok ik een kaart waarop stond ‘Houd je kinderlijke Geest’. Een boodschap die zo in lijn is met wat ik hierboven over mijn foto vertel en het bewustzijn dat daarmee samengaat. ‘Ontdek de onschuld van het kinderlijke licht in je en verbind je er weer mee. Dit licht laat jouw innerlijke waarde zien en bevat de herinnering aan het volkomen vertrouwen, het onbevangen zijn ten aanzien van anderen en helemaal op jezelf vertrouwen’, is wat er onder andere in de begeleidende tekst staat.

Niet zo heel lang na het trekken van deze kaart keek ik in de ogen van een dierbare vriendin, die in alle kwetsbaarheid die ik haar op dat moment toonde nog eens bevestigde dat ‘alles er mag zijn’. En ik voelde in haar woorden de aanwezigheid van mijn moeder, een aanmoediging van haar vanuit de ongeziene wereld, om niet meer te streven naar voorbeeldig te zijn, maar me te richten op het terugkeren naar mijn kinderlijke Geest.